- dördkünc
- четырехугольник.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
dördkünc
Смотреть что такое "dördkünc" в других словарях:
dördkünc(lü) — sif. Dörd küncü olan, dördbucaqlı, dördguşəli, yaxud dördbucaq şəklində olan. Dördkünc bina. – Yaşıl məhəccərli dördkünc bağçada Nizaminin tuncdan tökülmüş miniatür heykəli qoyulmuşdu. M. Hüs.. Sola və sağa açılan qapıların yanında ləmə kimi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
orta — 1. is. Bir şeyin kənarlarından, uclarından az çox bərabər dərəcədə aralı olan yer; bir şeyin mərkəzi. Kəndin ortası. – Otağın ortasında bir soba vardı. S. H.. Dördkünc həyətin ortasında dördkünc bir bağça, bağçanın ortasında yenə dördkünc bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yaylıq — 1. sif. Yay fəslinə aid olan, yaya məxsus, yay üçün ayrılmış (hazırlanmış). Yaylıq paltar. – <Bəbir bəy> qalxıb Məşədi Cahangirə bir boşqab yaylıq üzüm gətirdi. M. C.. 2. is. Üçkünc və ya dördkünc parçadan ibarət qadın baş örtüsü. Yaylığı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çərgül — (Kürdəmir, Lerik, Şamaxı, Şəki) 1. dördkünc (Kürdəmir, Şamaxı). – Bu öy çərgüldü (Şamaxı) 2. üçkünc, üçbucaq şəklində (Şəki). – Ağı, çiti çərgül kesif bağlardıx başimizə, qasınqa zad hindi çıxıfdı (Şəki) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gülşəftəli — (Lənkəran) dördkünc baş yaylığı. – Qıza, Sima, gülşəftəlin hanı? … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
hö:ər — I (Gədəbəy) arı tutmaq üçün qurğu. – Hö:ər qayırdım dünən arıya II (Gədəbəy) arı pətəyində qışa ehtiyat hissəsini qoruyub saxlamaq üçün dördkünc çərçivə. – Hö:əri də doldurmadı arılar bi:l … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qələndər — (Bakı, Dərbənd) sirkə, abqora və s. tökmək üçün dördkünc şüşə qab. – Qələndərdə Həsəngilə sirkə göndərdim (Dərbənd) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qıymaça — (Başkeçid, Borçalı, Qazax) üçkünc və ya dördkünc baş yaylığı. – Qıymaçeyi ver, başımı bağle:m (Borçalı) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çargül — f. dördkünc, dördbucaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
butalı — sif. Üstündə buta olan; naxışlı, güllü. Butalı parça. Butalı dəsmal. – <Məşədi Heydər> qolunu çırmalayıb, qırmızı butalı nimçənin ortasında köndələn yıxılan cücənin qızarmış budundan yapışdı. B. T.. Qapıdan içəri girən kimi iri və dördkünc… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
camaxatan — is. <fars.> köhn. Yorğandöşək, sandıq və s. qoymaq üçün divarın içində açılan dördkünc oyuq. Yorğan döşəyi camaxatana yığmaq. Camaxatan pərdəsi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
